Lale Andersen 1905 - 1972

 

Liese-Lotte Helene Berta Bunnenberg, fæddist 23. mars 1905 í Bremenhaven-Lehe í  Norður-Þýskalandi.

Nítján ára gömul giftist hún listmálaranum  Paul Ernst Wilke (1894 - 1971) og eignuðust þau þrjú börn; Björn, Michael og Carmen-Litta.

Skömmu eftir fæðingu yngsta barns þeirra árið 1931, skildu þau samvistum og var börnunum komið fyrir hjá ættingjum.

Í oktober 1929 hélt Liese-Lotte til Berlinar.

Í Berlin nam hún leiklist við "Schauspilschule" við "Deutsches Theater", og  á arunum 1931 og 1932 kom hún fram í söngleikjum og "kabarettum". Talið er  að hún hafi "slegið í gegn" í söngleikum í  "Kabarett der Komiker", sem mun hafa verið vinsæll á þessum tíma í Berlin. Á þessum árum tekur hún upp listamannsheitið "Lale Andersen"

Á árunum  1933 til 1937 er hún starfandi við Schauspielhause í Zürich í Svisslandi . Í Zürich hittir hún "Rolf Liberman", sem reyndist vinur hennar allt til æfiloka .

 Á árinu 1938 er Lale Andersen í München starfandi við kabarettin "Simpl" og stuttu seinna aftur í Berlin við kabarettin "Kabarett der Komiker".

 

Stríðsárin.

 

Í Berlin Kynnist Lale Andersen  "Norbert Schultze" , sem hafði skrifað tónlist við  "Lili Marleen" (ljóð efir "Hans Leip").

Lagið var gefið út á hljómplötu á árinu 1939  og  sló rækilega í gegn þegar því var útvarpað um sendi þýska hersins á Balkanskaga (Soldatensender Belgrad), sem hóf útsendingar á árinu 1941.

Lagið um "Lili Marleen" varð strax gífurlega vinsælt meðal hermanna á vígstöðvunum og þar sem sendirinn í Belgrad var öflugur og heyrðist vel um stóran hluta Evrópu varð lagið einnig mjög vinsælt meðal herja Bandamanna.

Áróðursmálaráðherra Þýskalands "Joseph Goebbels" lagði bann við að lagið yrði spilað í útvarpi og lengi vel var Lale Andersen bannað að koma framm ekki bara vegna Lili Marleen heldur einnig vegna vináttu við Rolf Liberman. Þessi uppákoma varð til þess að hún gerði misheppnaða tilraun til sjálfvígs.

Það sem eftir var stríðasáranna fékk Lale Andersen mjög takmarkað að koma fram, og skömmu fyrir stríðslok dró hún sig í hlé á eyjunni Langeoog, sem er ein af Austur-Frísnesku eyjunum.

 

 

 

Eftir stríð.

 

Eftir stríð var Lale Andersen nánast horfin af sjónarsviðinu sem söngkona.

Árið 1949 giftist hún  Svissneska tónskáldinu "Artur Beul".

1952 vakti hún athygli enn á ný með laginu "Die blaue Nach am Hafen" þar sem hún sjálf samdi textan og árið 1959 beindist enn á ný athygli að henni með laginu "Ein Shiff wird kommen".

Á næstu árum lætur hún til sín taka með ymsum hætti.  Tl dæmis er hún meðvirkandi í  liði Þyskalands 1961 í Eurovision; Á áratugnum frá 1960 kemur hún fram viða í Evropu, Bandaríkjunum og Kanada; hún skrifar bækur, semur tónlist og 1972 skömmu fyrir andlát sitt gefur hún út sjálfsæfisögu sína, sem naut mikilla vinsælda.

Lale Andersen lést úr hjartaáfalli 67 ára gömul í Vinarborg. Að eigin ósk var hún jarðsett á eyjunni Langeloog á Fríslandi.

 

 

 

 

 

Vor der Kaserne,

Vor dem großen Tor,

Stand ein Laterne

Und steht sie noch davor.

So woll´n wir uns da wiederseh´n,

Bei der Laterne woll´n wir steh´n,

Wie einst, Lili Marleen.

(....)