Thule reglan

Thule reglan

(Thule-gesellschaft)

 

Eftirfarandi er byggt á grein úr "Wikipedia" , þannig að hafa ber fyrirvara um áræðanleika efnisins.

 

Thule-reglan hét upphaflega "Studiengruppe  für germanisches Altertum" eða "forn-germanskur fræðahópur".

Þessi fræðahópur var í raun hreyfing alþýðulfólks frá München í Bæjaralandi sem meðal annars lagði stund á launhelgar og tók nafn eftir forngrískum sögum um Norðurlönd.

 Nafnið "Thule-reglan" valdi Rudolf von Sebottendorff, þýskur  meðlimur launhelga (occulist) stúkunar "Germanenorden Walvater" sem var klofningur úr leynireglu Teutons stofnuð 1911, verndara hins helga kaleiks. Með Teutonic er stundum átt við "Germanskan stofn til aðgreinigar frá öðrum kynstofnum í Evrópu; þ. e. Romönskum og Slavneskum stofni. Þá er einnig talað um Teutonen-orden, þar sem átt er við "þýsku riddarana" sem voru fyrirferðamiklir í Baltnesku löndunum á miðöldum.

Áhersla Thule-reglunar snérist nokkuð um uppruna hins "ariska kynstofns", eins og það var nefnt. Sá kynstofn átti að vera öðrum hreinni og betri að öllu leyti.  

Meðal Grikkja og Rómverja voru lönd hins hinsta norðurs, sem að öðru leyti voru  óskilgreind, nefnd "Ultima Thule".

Í dag er almennt talið að átt hafi verið við Skandinavisku löndin.

Meðal launtrúarmanna  í Nasistaflokknum  var hin forna höfuðborg Hyperborea sem þeir töldu vera í Ultima Thule,  hinu horfna land í hinsta norðri nálægt Grænlandi eða Íslandi. Hugmyndirnar voru þær að þessi fornu lönd í Norður-Atlashafi hefðu verið heimalönd hins ariska kynstofns.

Í München voru áhangendur reglunar um 250 manns og í öllu Bæjaralandi í kring um 1.500 manns. Formleg stofnun reglunar var árið 1919.

Áhangendur reglunar voru í raun ekkert mjög áhugasamir um launhelgar von Sebottendorff, en höfðu þeim mun  meiri áhuga fyrir kynþáttamálum og að efna til ófriðar við Gyðinga og Kommunista..

Eftirtektarvert var að hreyfingin studdi  þýska verkamannaflokkin "Deutsche Arbeiterpartei" sem síðar breyttist í "Þjóðlega þýska verkamannaflokkin", "Nationalsozalistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP)", í daglegu tali nefnt Nasistaflokkurinn.

Hreyfingin keypti vikufréttablað í München sem hét "Münchener Beobachter", sem seinna fékk nafnið "Völkischer Beobachter". Þetta blað varð síðar eitt aðalmálgagn  Nasistaflokksins undir ritstjórn "Karls Harrer".   

 

Á árinu 1919 hafði einn af  áhrifamönnum í Thule hreyfingunni, Anton Drexler myndað tengsl milli hreyfingarinnar og samtaka öfga-hægri manna í München .

Hann ásamt Karli Harrer stofnuðu Þýska verkamannaflokkin, sem síðan varð Þjóðlegi þýski verkamannaflokkurinn.

 Adolf Hitler gekk í fkokkinn árið 1919. Einu ári síðar varð hann "Nationalsozalistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP)", eða Nasistflokkurinn.

Thule raglan varð framan af mikilsvirt í Þýskalandi nasista. Meðal meðlima voru: Dietrich Eckart, Gottfried Feder, Hans Frank, Rudolf Heiss og Alfred Rosenberg.

Árið 1920 var "Karli Harrer" ýtt úr nasistaflokknum eftir því sem Adolf Hitler tók í sínar hendur tengsl við Thule hreyfinguna. Smá saman fell hreyfingin í gleymsku og dá og var endanlega leyst upp fimm árum síðar.

Eftirmáli

 

Þrátt fyrir endalok Thule-reglunar var ekki þar með sagt að hugmyndafræði sú sem þar festi rætur væri farinn veg allra veralda.

Það sem viðtók var "Der Ahnenerbe", sem hét fullu nafni "Ahnenerbe Forschungs-und Lehrgemeinschaft", eða  nánast Rannsóknar-og kennslustofnun á arfi forfeðranna.

Sú stofnun starfaði lengst af innan vébanda  varnarliðs Nasistaflokksins (Schutzstaffel) almennt skamstafað SS.

Þeim fræjum sem sáð var frá Thule-reglunni inn í "Ahnenerbe" átti eftir að breytast í viðbjóðslegt illgresi og enda í mannlegum harmleik í seinni Heimstyrjöldinni.

Sá þáttur er ekki tekin fyrir í þessum pistil.

 

 

 

 

 

 

   

 

 

Þjóðkirkja og þjóðtrú

Þjóðkirkja og  þjóðtrú.

 

Í stjórnarskrá Lyðveldisins 62.grein til 65. greinar, segir svo:

 

62. gr. Hin evangeliska lúterska kirkja skal vera þjóðkirkja á Íslandi, og skal ríkisvaldið að því leyti styðja hana og vernda.
Breyta má þessu með lögum.
63. gr. [Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu.]^1)
   1)L. 97/1995, 1. gr.
64. gr. [Enginn má neins í missa af borgaralegum og þjóðlegum réttindum fyrir sakir trúarbragða sinna, né heldur má nokkur fyrir þá sök skorast undan almennri þegnskyldu.
Öllum er frjálst að standa utan trúfélaga. Enginn er skyldur til að inna af hendi persónuleg gjöld til trúfélags sem hann á ekki aðild að.
Nú er maður utan trúfélaga og greiðir hann þá til Háskóla Íslands gjöld þau sem honum hefði ella borið að greiða til trúfélags síns. Breyta má þessu með lögum.]^1)
   1)L. 97/1995, 2. gr.

VII.
65. gr. [Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti.
Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.]¹⁾
 

Þegar grant er skoðað verður eftirfarandi ljóst. 

Á Íslandi er þjóðkirkja þ. e. Hin evangliska lúterska kirkja.

Engin má neins í missa af borgaralegum og þjóðlegum réttindum fyrir sakir trúarbragða sinna.

Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda á tillits til trúarbragða.
 

Samkvæmt þessu verða menn að sæta því að ákveðin trúarsöfnuður hafi tögl og haldir í þessari ríkisstofnun sem nefnd er  "þjóðkirkjan á Íslandi". Þetta er stjórnarskrárvarið og ekkert við því að gera meðan málum er þannig fyrirkomið.

 

Hinns vegar, með hliðsjón af því að allir skulu vera jafnir fyrir lögum og að í engu missa af rétti sínum sakir trúarbragða, þá er ekki hægt að una því atugasemdalaust að þessi sami "söfnuður" böðlist um og ætli að leggja undir sig, og segja fyrir verkum borgaralegum stofnunum eins og skólum fyrir börn og unglinga, með því að láta allskonar trúboð og trúarathafnir ganga fyrir skólastarfi.

Skemmst er þess að minnast Biskup Íslands, sem er æðsti prestur þessa "safnaðar"kom fram í sjónvarpinu og  bókstaflega heimtaði  að skólastarf skyldi víkja fyrir fermingarundirbúningi á vegum þessa safnaðar.

Kristin fræði skuli innrættur í skólum landsins og jafnvel ganga fyrir skóla kennslu  þegar þannig stæði á. Þessi "fræði" verði innrætt öllum þeim nemendum, sem skólum er skylt að taka við óháð hverrar trúar þessi skólaskyldu börn og unglingar eru.   

Í mínum augum er þessi framganga trúfélags ekkert annað en ofbeldi gagnvart þeim börnum, foreldrum og öðrum aðstandendum, sem ekki eru sama sinnis. 

Málið er nefnilega, að þótt menn verði að sætta sig við "þjóðkirkjuna" sem ríkisstofnun, þá eiga menn ekki að þurfa að sæta því að þessi söfnuður geti ráðskast með borgaralegar stofnanir eins skóla fyrir börn og unglinga, og heimta að allir beygi sig undir það í auðmykt.

Engu máli skiptir í þessu sambandi hvor þessi söfnuður sé afgerandi stæstur á landinu eða ekki.

Sundabraut

Sundabraut - Sundabraut - Sundabraut.

 

 

Þegar maður situr í bílnum á morgnana milli átta og níu á leið úr Grafarvogi, þá veður maður óskaplega pirraður vegna þess að þá tekur ferðin stundum 45 mínútut í stað 15 mínútna á öðrum tímum.

Ekki er ég einn um þetta  heldur lang flestir sem eru búsettir í Grafarvogi og sækja vinnu vestan Elliðaáa.

"Maður getur orðið alveg brjálaður á þessu." Þetta er orðið viðkvæðið hjá stórum hópi manna, sem þarf að sæta þessu á hverjum morgni og reyndar líka á kvöldin þegar allir vilja komast heim á stuttum tíma.

 

Á sama tíma sitja ráðamenn hjá ríki og bæ og dröfta málið fram og til baka af mikilli andagift; brýr, göng, ytri leið, innri leið, göng frá Kirkjusandi alla leið yfir í Gufunes og síðan áfram lengra alla leið út á Kjalanes.

 

Hvað er eiginlega  að þessum mönnum!!!!!! Eru þeir ornir snældu vitlausir eða hvað.

 

Á sama tíma og ökumenn eru í umferðahnútum í Elliðaárbrekkum og blóta þeim í sand og ösku þá sita þeir og skeggræða og ræða og ræða.

 Hafa þeir leitt hugan að því hvað það kostar að hafa hundruðir manna í bílum í umferðahnútum dag eftir dag, viku eftir viku , mánuð eftir mánuð og ár eftir ár. Það er komin tími til að ráðamenn vakni upp við vondan draum.

 

Hverjar eru svo forsemdur fyrir þessari mannvirkjagerð ? Til hvers er þetta allt saman?

 

Samkvæmt samantekt "Línuhönnunar" Er hann eftirfarandi:

 

 

Að bæta samgöngur á höfuðborgarsvæðinu

Að létta á umferðaþunga á öðrum vegum

Að auka öryggi í samgöngum

Að stuðla að styttinu vegalengda

Að auka umferðarýmd

Að auka hagræði í samgöngum og atvinnustarfssemi

Að opna fyrir þróum byggðar á höfuðborgarsvæðinu til norðurs og norðausturs

 

Þetta er allt mjög áhugavert og gaman að spekúlera í þessu öllu. Tíu miljarðar tuttugu miljaraða rosa gaman að pæla. Það er gaman að gera verkáætlanir tímaáætlanir og kostnaðaráætlanir og pæla í þessu öllu fram og til baka.

 

Aðalatriðir er þó eitt og það sem skiptir öllu máli núna,  það er að skapa nyja ökufæra leið yfir Elliðaárvogin og það strax !!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

Norður - Víking

Norður-Víkingur.

 

 

 

“Hvaða vélar skyldu það nú vera” sagði forsætisráðherra í tíu fréttum sjónvarps mánudaginn 13. ágúst 2007 og horfði dulráðum en ákveðnum augum á fréttamannin.

 

Í ratsjárstöðvum munu vera tvennskonar græjur. Annarsvegar græjur sem lesa boð frá flugvélum sem senda þau og hinns vegar græjur sem lesa endurkast frá flugvélum sem ekki senda frá sér slík boð.

Græjur sem lesa boð frá flugvélum munu vera töluvert ódýrari en græjurnar sem lesa endurkastið frá þeim sem ekki senda frá sér boð. Þá er hið  fyrrnefnda  frá  góðu gæjunum en hið síðaranefnda frá vondu gæjunum.

Góðu gæjarnir eru venjulegar flugvélar í áætlunarflugi og þess háttar en vondu gæjarnir eru eins og einhver hermaður í felubúningi sagði í sama fréttaskoti: “The Russians or someone else”.

 Hvað er verið að gefa í skyn; Rússar, Bin Laden, Talibanar eða einhver hryðjuverkasamtök.

Við verðum að nota bæði kerfin ákvað forsætisráðherra og styrkti hina snjöllu ákvörðun sína með hinu fleygu orðum þegar rætt var um vondu gæjana: “Hvaða velar skyldu það nú vera”.

 

Nú veit íslenska þjóðin fyrir víst að forsætisráðherra hefur með snjallræði sínu, tekist að bæja frá þeirri vá sem ógnað hefur þjóðinni síðan varnarliðið hvarf af landi brott; þ. e. þeirri vá að Rússar eða einhverjir aðrir t. d. Grænlendingar, Færeyingar eða jafnvel Lichtensteinar kæmu óforvarandi með óvígan flugflota,eins og þruma úr heiðskiru lofti og sprengdu Ísland í loft upp og púlveriseruðu land og lýð í eitt skipti fyrir öll.

Jesus kristur í himlen! Hvað þetta er mikill léttir og hvað íslenska þjóðin stendur í mikilli þakkarskuld við forsætisráðherra sinn.

Hvernig getur þjóðin endurgoldið ráðherranum?

Stórriddarakross eða Nobellinn er nátturulega sjálfsagður  en að auki má t.d. skýra götu í höfuð ráðherrans eða fleyta logandi kertaljósum á Tjörnina á afmælisdegi hans.

Refsivöndur hakakrossins

 

 

Edward Frederick Langley Russell (1895 - 1981) Skrifaði árið 1954, bók sem á ensku heitir "The scourge of the swastika".

Menn hafa séð myndir  og lesið bækur um þriðja ríkið upphaf þess og endalok. Það fer ekki milli mála að mörg óhæfuverk voru unnin á arunum 1933 til 1945, af valdamönnum þjóðernissjósalista í Þýskalandi og menn hafa átt í erfiðleikum með að skilja þessa hluti til fullnustu. Til dæmis er talið að allt að 12 milljónum manna hafi verið útrýmt undir sjórn Þjóðernissjósalista í Þyskalandi á þessum árum að mestu í útrymingarbúðum í þyskalandi, Póllandi, Úkaraníu og fleiri löndum.

Þessi útryming var yfirleitt framkvæmd eins og fjöldaframleiðsluiðnaður í gasrýmun og ofnum í "Aushwitz, Dachau, Treblinka, Buchenwald, Mauthausen, Maidanek og Oranienburg.

Hér er ekki gerð tilraun til að skýra þessa hluti, enda hefur það verið gert í ræðu og riti af ýmsum.

Hinsvegar virðist ýmislegt vera óljóst hjá okkur um það hvernig uppbyggingu stjórnar þjóðernissjósalista Þýskalands á þessum árum var háttað og gætu frekari upplýsingar um það ef til vill hjálpar okkur að skilja betur ýmislegt af því sem gert var. Stuðst er við bók Russells um þetta efni.

 

Um leið og Hitler komst til valda 1933, var hafist handa um að koma á kerfi því sem greint er frá í  ritverki hans "Mein Kampf".

 

Uppbygging  kerfisins var Þjóðernisflokkur Þýskalands, leiðtogahópur hans og röð manna sem sáu um framkvæmd fyrirmæla sem framkvæmdaáætlun flokksins byggði á.

Sérhver framkvæmdaraðili var árlega látin fara með eiðstafi. " Eg lýsi ævarandi hollustu við Adolf Hitler. Eg lýsi takmarkalausri hlýðni við hann og þá foringja sem han skipar."

 Allt frá foringjanum , sem var meginupspretta kerfisins og í gegn um nokkur lög valdakerfis voru í föstum skorðum reglur, sem náðu innst inn á gafli hjá hverri fjölskyldu.

 Efstur var foringin, eða Der Führe. Síðan kemur hvert lagið eftir annað. Þ. e. Gautleiter, Kreisleiter, Ortsgrupperleiter, Zellenleiter og loks Blockwart, sem var mest hataður af öllum.

Gautleiter var eins konar héraðsleiðtogi, þar sem landinu (og löndum undir áhrifasvæið Þjóðverja) var skipt niður í héröð. T. d. "Rheingau" voru Rínarlönd eða Rínarhéröð. Síðan komu Kreisleiter eða  sýsluleiðtogar. Þar á eftir komu Ortsgruppenleiter, sem voru  nánast hreppsleiðtogar. Þar á eftir komu Zellenleiter nokkurskonar hverfisleitogar og síðastir komu  Blockleiter eða Blockwart þar sem hver þeirra hafði auga með um það bil fimmtíu fjölskyldum.

Leiðtogarnir höfðu aðgang að starfsliði, sem hafði auga með og hlutaðist til um öll atriði í lífi fólks; menntun, áróðuri, fjölmiðlun, fjármálum og réttarkerfi.

 Beint undir foringjanum voru ríkisleitogar eða "Reichesleiters"; Rosenberg, von Schirach, Frick, Bormann, Frank, Ley, Goebbels og Himmler. Meginverkefni þeirra var að vernda flokkinn og að sjá til þess að hann virkaði sem hið hárbeitta sverð foringjans.  Verkefni þeirra  flokkaðist undir stjórnmál en ekki undir beina stjórnsýslu.

 

Þyskalandi var skipt upp í stjórnsýslusvæði , sem nefnd voru "Gau", nánast lönd eða héröð. Héröðunum var síðan skipt í sýslur, sveitarfélög, hreppsfélög, hverfi og seinast í blokkir eða húsaþyrpingar, þar sem voru sem næst fimmtíu fjöskyldur í hverri húsaþyrpingu.

Það var þessi Blockwart eða heimilavörður, hafði náið auga og eftirlit með hverri fjölskyldu. Á hans könnu var að láta framkvæmd áróðurs þjóðernissósialistflokks Þýskalands koma á fullum þunga inn á heimili hverrar fjölskyldu og til hvers einstaklings í fjölskyldunni.

Í samræmi við reglur flokksins, var það skylda heimilavarðarinns að finna einstaklinga sem gætu skaðað flokkinn með umtali eða sögusögnum. Ekki einungis átti hann að útskýra og verja hugmyndafræði flokksinns, heldur bar honum að leitast við að koma á samvinnu meðlima flokksinns innan síns svæðis.

Þannig var það að  hver einasti Þjóðverji kynntist foringja sínum að í gegnum návist heimilavarðarinns.

 Þjóðverjar voru milli 70 og 80 milljónir talsinns, þannig að fjöldi heimilavarða skipti hundruðum þúsunda.

Með þessum hætti hélt Hitler ríkinu í helgreipum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lale Andersen 1905 - 1972

 

Liese-Lotte Helene Berta Bunnenberg, fæddist 23. mars 1905 í Bremenhaven-Lehe í  Norður-Þýskalandi.

Nítján ára gömul giftist hún listmálaranum  Paul Ernst Wilke (1894 - 1971) og eignuðust þau þrjú börn; Björn, Michael og Carmen-Litta.

Skömmu eftir fæðingu yngsta barns þeirra árið 1931, skildu þau samvistum og var börnunum komið fyrir hjá ættingjum.

Í oktober 1929 hélt Liese-Lotte til Berlinar.

Í Berlin nam hún leiklist við "Schauspilschule" við "Deutsches Theater", og  á arunum 1931 og 1932 kom hún fram í söngleikjum og "kabarettum". Talið er  að hún hafi "slegið í gegn" í söngleikum í  "Kabarett der Komiker", sem mun hafa verið vinsæll á þessum tíma í Berlin. Á þessum árum tekur hún upp listamannsheitið "Lale Andersen"

Á árunum  1933 til 1937 er hún starfandi við Schauspielhause í Zürich í Svisslandi . Í Zürich hittir hún "Rolf Liberman", sem reyndist vinur hennar allt til æfiloka .

 Á árinu 1938 er Lale Andersen í München starfandi við kabarettin "Simpl" og stuttu seinna aftur í Berlin við kabarettin "Kabarett der Komiker".

 

Stríðsárin.

 

Í Berlin Kynnist Lale Andersen  "Norbert Schultze" , sem hafði skrifað tónlist við  "Lili Marleen" (ljóð efir "Hans Leip").

Lagið var gefið út á hljómplötu á árinu 1939  og  sló rækilega í gegn þegar því var útvarpað um sendi þýska hersins á Balkanskaga (Soldatensender Belgrad), sem hóf útsendingar á árinu 1941.

Lagið um "Lili Marleen" varð strax gífurlega vinsælt meðal hermanna á vígstöðvunum og þar sem sendirinn í Belgrad var öflugur og heyrðist vel um stóran hluta Evrópu varð lagið einnig mjög vinsælt meðal herja Bandamanna.

Áróðursmálaráðherra Þýskalands "Joseph Goebbels" lagði bann við að lagið yrði spilað í útvarpi og lengi vel var Lale Andersen bannað að koma framm ekki bara vegna Lili Marleen heldur einnig vegna vináttu við Rolf Liberman. Þessi uppákoma varð til þess að hún gerði misheppnaða tilraun til sjálfvígs.

Það sem eftir var stríðasáranna fékk Lale Andersen mjög takmarkað að koma fram, og skömmu fyrir stríðslok dró hún sig í hlé á eyjunni Langeoog, sem er ein af Austur-Frísnesku eyjunum.

 

 

 

Eftir stríð.

 

Eftir stríð var Lale Andersen nánast horfin af sjónarsviðinu sem söngkona.

Árið 1949 giftist hún  Svissneska tónskáldinu "Artur Beul".

1952 vakti hún athygli enn á ný með laginu "Die blaue Nach am Hafen" þar sem hún sjálf samdi textan og árið 1959 beindist enn á ný athygli að henni með laginu "Ein Shiff wird kommen".

Á næstu árum lætur hún til sín taka með ymsum hætti.  Tl dæmis er hún meðvirkandi í  liði Þyskalands 1961 í Eurovision; Á áratugnum frá 1960 kemur hún fram viða í Evropu, Bandaríkjunum og Kanada; hún skrifar bækur, semur tónlist og 1972 skömmu fyrir andlát sitt gefur hún út sjálfsæfisögu sína, sem naut mikilla vinsælda.

Lale Andersen lést úr hjartaáfalli 67 ára gömul í Vinarborg. Að eigin ósk var hún jarðsett á eyjunni Langeloog á Fríslandi.

 

 

 

 

 

Vor der Kaserne,

Vor dem großen Tor,

Stand ein Laterne

Und steht sie noch davor.

So woll´n wir uns da wiederseh´n,

Bei der Laterne woll´n wir steh´n,

Wie einst, Lili Marleen.

(....)

 

Sesam opnist þú, einkaframkvæmd og auradósin í eldhússkápnum.

 Sundabraut.

Hvernig er þetta með Sundabrautina? Þarf ekki neina vegaáætlun, framkvæmdaáætlun,  lánsfjárheimild eða fjárveitingu til að leggja Sundabrautina ef hún bara fer í einkaframkvæmd.

Þarf ekkert samkomulag við viðkomandi sveitarfélög um legu, skipulag, upphaf og lok framkvæmda og ýmis atriði sem að sveitarfélögunum snúa.

Er næjalegt fyrir ríkisstjórnina að segja bara eins og Ali Baba sagði; - "Sesam opnist þú" - eða eins og krakkarnir í götunni sega: "Það eru að koma kosningar ligga-ligga-lá. Sunda-sundabraut við skulum fá."

 

Hvað er einkaframkvæmd?

Eru Faxaflóahafnir einkaaðili eða opinber aðili. Eru sveitarfélögin á Faxaflóasvæðinu einkasveitarfélög eða opinber sveitarfélög?

 

Auradósin á eldhúshillunni.

Allt í einu fann ríkisstjórnin auradós í eldhússkápnum, sem í voru níu milljarðar til að leggja í Sundabrautina. Það var gott að auradósin fannst rétt fyrir kosningar; eða hvað?

Er það svo að ríkisstjórnin eigi, og geti rástafað eftir geðþótta og án þess að spyrja kóng eða prest, andvirði eigna sem ríkissjóður selur til einkaaðila. Hefur fjárveitingavaldið ekkert um ráðstöfun fjárins að segja?

Hvað er ábyrgð.

 

 Ef ég bryt rúðu óvart eða viljandi þá á ég að borga hana; eða hvað?

Þetta er ábyrgð eins og flestir skilja orðið.

Ef ég ávísa peningum úr ríkissjóði án heimildar og peningarnir glatast og eru því ekki afturkræfir, er ég þá ekki ábyrgur fyrir þessu fé. Ber mér þá ekki  að endurgreiða ríkissjóði umrædda peninga úr eigin vasa?

Mér skilst að þetta sé ekki alltaf svona einfalt.  Talað er um “pólitíska ábyrgð”, “ siðferðilega  ábyrgð” og jafnvel “formlega ábyrgð”.

  Ef menn bera fyrir sig eitthvað í þessa átt  þá sé ekki þörf á að standa skil á því sem þeir ábyrgjast og því sé ekki um alvöru ábyrgð að ræða.  Gjarnan er talað um sorgleg mistök, einhver brást trausti, eftirlit var í molum, um var að ræða mikinn þrýsting, formsatriði voru ófrágengin. Sem sagt engin ábyrgð, bara plat

 Einhver annar átti að sjá um að allt væri eins og það ætti að vera. Málið verður skoðað ofan í kjölin. Starfshópur verður settur á laggirnar til að fara í saumana á öllu málinu.

Bara plat; bara plat!

.

 

Saga frá Noregi um ábyrgð.

 

Lögreglustjóri í litlu þorpi  í Noregi sendi fjármálaráðuneytinu ársskilagrein og reikningsskil ársins sem var nýliðið ásamt Kr: 1.074.00

Í bréfi sem fylgdi skilunum skýrði lögreglustjórinn frá því að kostnaður embættisins hefði farið kr: 1.074.00 fram úr fjárheimildum og hefði hann því sent ráðuneytinu úr eigin vasa nefnda upphæð.

Tilraun

Þetta er tilraun numer eitt.

 

Fyrsta bloggfærsla

Þessi færsla er búin til af kerfinu þegar notandi er stofnaður. Henni má eyða eða breyta að vild.